Καφέ Φλοριάν
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 45°26′1″N 12°20′17″E / 45.43361°N 12.33806°E
| Καφέ Φλοριάν | |
|---|---|
| Caffè Florian | |
 | |
 | |
 | |
 | |
| Είδος | καφετέρια |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 45°26′1″N 12°20′18″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σαν Μάρκο |
| Χώρα | Ιταλία |
| Έναρξη κατασκευής | 29 Δεκεμβρίου 1720 |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Καφέ Φλοριάν (Caffè Florian), ένα από τα αρχαιότερα και παγκοσμίως γνωστά καφενεία της Ευρώπης και το πιο παλιό στην Ιταλία, βρίσκεται στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου (Piazza San Marco) στη Βενετία, απέναντι από τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου.
Ιστορία του Καφέ Φλοριάν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Καφέ Φλοριάν αποτελεί θεσμό και σύμβολο της Βενετίας για 300 χρόνια. Είναι ένα από πιο παλιά και πιο ιστορικά καφενεία της Ιταλίας, μαζί με το Καφέ Γκρέκο στη Ρώμη, που εγκαινιάστηκε το 1760, και το Καφέ Κουάντρι (Caffè Quadri), που βρίσκεται κι αυτό στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία, που ιδρύθηκε γύρω στο 1775, πενήντα πέντε χρόνια μετά την ίδρυση του Καφέ Φλοριάν.
Το Καφέ Φλοριάν ήταν το αγαπημένο καφενείο των διανοούμενων του 19ου αιώνα, από τον Καζανόβα ως τον Λόρδο Βύρωνα, από τον Γκαίτε ως τον Μαρσέλ Προυστ, από τον Τζέιμς Τζόις ως τη Γερτρούδη Στάιν. Εδώ συγκεντρώνονταν κορυφαίες προσωπικότητες της Ευρώπης, οι οποίοι γοητεύτηκαν από τη μαγεία του βενετσιάνικου καφέ και εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους σε πίνακες ζωγραφικής και μυθιστορήματα.
Το Καφέ Φλοριάν ιδρύθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 1720, με το όνομα «Καφέ στη Θριαμβική Βενετία» (Caffè alla Venezia Trionfante), αλλά το καφέ (botega da caffè) μετονομάστηκε σε Καφέ Φλοριάν από τον πρώτο ιδιοκτήτη του Φλοριάνο Φραντσεσκόνι (Floriano Francesconi).
Στη δεξίωση των εγκαινίων παραβρέθηκαν διασημότητες της Βενετίας, όπως ο Αντόνιο Σέλβα (Antonio Selva), ο αρχιτέκτονας της περίφημης όπερας "Λα Φενίτσε" (La Fenice), του αρχαιότερου θεάτρου της πόλης (1792).
Εσωτερική διακόσμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η εσωτερική διακόσμηση στο Καφέ Φλοριάν χρονολογείται από το 19ο αιώνα. Το 1848, όταν τερματίστηκε η μακρόχρονη Αυστριακή κατοχή της Βενετίας, ο ιδιοκτήτης του του Καφέ Φλοριάν ανέθεσε στον καλλιτέχνη Ludovico Cadorin να αναμορφώσει το καφέ του στο επονομαζόμενο γαλλικό ρυθμό Πομπαντούρ. Δέκα χρόνια αργότερα, στις 24 Ιουλίου 1858, το Καφέ Φλοριάν επαναλειτούργησε με πολυτελείς αίθουσες, αλληγορικούς πίνακες στους τοίχους και μεγάλους χρυσοποίκιλτους καθρέπτες, κόκκινους βελούδινους καναπέδες και μαρμάρινα τραπέζια και σερβίτσια Μουράνο. Έξι από τις αίθουσες αυτές έχουν θέα προς την Πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Στην «Αίθουσα των Διάσημων Ανδρών» (Sala degli Uomini Illustri) απεικονίζονται σε πίνακες του Τζούλιο Καρλίνι (Giulio Carlini, 1826 - 1887) δέκα διάσημοι Βενετοί: ο θεατρικός συγγραφέας Κάρλο Γκολντόνι, ο Μάρκο Πόλο, ο Τιτσιάνο, οι τρεις δόγηδες της Βενετίας Φραντσέσκο Μοροζίνι, Πιέτρο Ορσέολο και Ενρίκο Ντάντολο, ο αρχιτέκτονας της Ιταλικής Αναγέννησης Αντρέα Παλάντιο, ο συνθέτης Μπενεντέτο Μαρτσέλλο, ο λόγιος και θρησκευτικός μεταρρυθμιστής Πάολο Σάρπι και ο ναύαρχος Βετόρε Πιζάνι.
Το 2003, η Ιρένε Άντερσνερ (Irene Anderssner), Αυστριακή ζωγράφος από το Σάλτσμπουργκ, φιλοτέχνησε και τα δέκα πορτρέτα των «Διάσημων Γυναικών» (Le Donne Illustri) της Βενετίας, μεταξύ των οποίων τη διάσημη τραγουδίστρια και συνθέτρια Μπαρμπάρα Στρότσι (Barbara Strozzi, 1619 - 1677), τη ροκοκό ζωγράφο Ροζάλμπα Καριέρα (Rosalba Carriera, 1675 - 1757), την ποιήτρια και διάσημη εταίρα Βερόνικα Φράνκο (Veronica Franco, 1546 - 1591), τη μαθηματικό Έλενα Κορνάρο Πισκόπια (Elena Cornaro Piscopia, 1646 - 1684) και τη συγγραφέα Μοντεράτα Φόντε (Moderata Fonte, 1555 - 1592).
Διάσημοι θαμώνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Δια μέσου των αιώνων, το Καφέ Φλοριάν υπήρξε τόπος συνάντησης για την αφρόκρεμα όλων των τεχνών. Ο Ιταλός θεατρικός συγγραφέας Κάρλο Γκολντόνι (Carlo Goldoni, 1707 - 1793) ήταν τακτικός θαμώνας, όπως και ο διάσημος νεοκλασικός γλύπτης Αντόνιο Κανόβα (Antonio Canova, 1757 -1822). Ο Σταντάλ (Stendhal) εδώ πληροφορήθηκε την ήττα του Ναπολέοντα στο Βατερλώ. Ο Ριχάρδος Βάγκνερ (Wagner) συνήθιζε να κάθεται στον επάνω όροφο, ακούγοντας τη μουσική του να παίζεται στο ισόγειο του καφέ.
Η Μαντάμ Ρεκαμιέ (Madame Recamier), ο Σατωμπριάν (Chateaubriandt), ο Αλφρέ ντε Μυσσέ (Alfred de Musset), η Γεωργία Σάνδη (George Sand) και οι αδελφοί Γκονκούρ (Goncourt) ήταν επισκέπτες από τη Γαλλία. Ο Κάρολος Ντίκενς (Charles Dickens), ο Τζων Ράσκιν (John Ruskin) και ο ποιητής της Βικτωριανής εποχής Ρόμπερτ Μπράουνινγκ (Robert Browning) από την Αγγλία.
Το Καφέ Φλοριάν στη λογοτεχνία και τέχνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Καφέ Φλοριάν περιγράφεται και σε πολλά λογοτεχνήματα, όπως στο μυθιστόρημα Ρόντερικ Χάντσον (Roderick Hudson, 1875) και τη νουβέλα Τα χαρτιά του Άσπερν (The Aspern Papers) του Αμερικανού συγγραφέα Χένρι Τζέιμς (Henry James, 1843 - 1916), όπως και στο "Κι άλλες Αναμνήσεις" (Further Reminiscences, 1889) του Άγγλου μυθιστοριογράφου Άντονυ Τρόλοπ (Anthony Trollope, 1815 - 1882).
Επίσης, πολλοί καλλιτέχνες, όπως ο Καναλέτο (Il Canaletto, 1697 - 1768) και ο Τζουζέπε Μπερτίνι (Giuseppe Bertini, 1825 - 1898), ζωγράφισαν το Καφέ Φλοριάν. Οι τοίχοι του κοσμούνται με πίνακες που απεικονίζουν πλήθη Βενετών συγκεντρωμένα κάτω από τις στοές του και στην Πλατεία του Αγίου Μάρκου απέναντι από το καφενείο.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Noel Riley Fitch: "The Grand Literary Cafes of Europe", New Holland Publishers (UK) Ltd, London, 2006.
- Irene Anderssner: "Donne Illustri", catalogue, edited Daniela Gaddo Vedaldi, art-programme Caffe Florian, Venice, 2003.
